van kamelen via de sikhs naar de dalia lama

Sinds mijn laatste blog hebben we al veel verschillende plekken gezien en is het nu zeker tijd voor een up-date.
We hebben onze laatste dag in Jaipur maar voor de verandering weer eens rustig aan gedaan en hebben we na een hele dag in het hotel en een restaurantje gezeten besloten om met een rickshaw naar een fort in de heuvels boven Jaipur te gaan. En dat was zeker de moeite waart! Om er te komen moesten we namelijk eerst de heuvels in en mooi was dat! met de rickshaw over een verlaten weggetje de stad uit, heel fijn na al die drukte in Jaipur. Eenmaal aangekomen bij het fort hadden we prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. Daarna zou er een mooie zons ondergang te zien moeten zijn maarja... India, met al zijn smok.... betekend geen zons ondergang. Maar nog steeds was het genieten.
Na al dat moois moesten we richting de trein om naar Jaisalmer te gaan. Deze rit met nacht-trein zou ons in 15 uur van de rode stad naar de goude stad brengen. Na heerlijk te hebben geslapen op onze mooie bedjes in de trein werden we wakker met een hele laag zand in ons mond en over ons hele lichaam. Welkom in de woestijn! voor de komende tijd betekende dat voor ons: zand overal!
Na deze heerlijke rit kwamen we aan op het trein station van Jaisalmer en het bleek nog een hele uitdaging te zijn om daar weg te komen. We werden namelijk overvallen door tientallen rickshaws en taxi-drivers die allemaal te gelijkertijd tegen ons begonnen te scheeuwen dat we met hun mee moesten. Uiteindelijk zijn we maar met iemand mee gegaan en hebben we onze bestemming bereikt: Jaisalmer Fort. Echt zo mooi is dat! het lijkt wel een groot zandkasteel met heel veel mooie huizen en gebouwen erin.
Waar Jaisalmer naast zijn fort ook erg bekent om is is zijn kameel-safaries, dus waagte wij ons er ook maar aan. Eerst 's ochtens vroeg met een jeep, samen met 3 andere, dieper de woestijn in om vanaf daar de kamelen op te gaan en onze tocht door de woestijn te beginnen. Ja en een kameel op is niet zo maar iets. Het zijn namelijk super grote en hobbelige beesten. Heel speciaal om er op te zitten en zo de woestijn door te gaan. Na een dag op de kameel te hebben gezeten kwamen we bij de zandduinen aan waar we de nacht gingen door brengen. Na een heerlijk op het vuur klaar gemaakte maaltijd konden we volop genieten van de sterrenhemel, want we sliepen in de buiten lucht. Een hele mooie ervaring om zo een nacht door te brengen. De volgende dag vroeg op om verder te trekken op onze kamelen. We waren weer toe aan een nieuw avondtuur dus gingen de kamelen rennen. Heel grappig is dat, want dat hobbelt heel erg maar snel gaat het niet. Na een paar uurtjes op de kameel te hebben gezeten en verschikkelijke spierpijn aan mijn benen te hebben werd het tijd voor een middag-pauze. We zochten een mooie boom uit om daar onder onze lunch te eten en een tijdje te wachten tot dat het wat minder warm werd, want warm was het zeker. Zelfs zittend onder de boom zwom ik in mijn eige zweet... En toen kwam er een eind aan ons kamele avondtuur, moesten we afscheid nemen van onze kamelen en met de jeep terug naar Jaisalmer.
Na Thomas(was ook vrijwilliger met Cross-borders) te hebben ontmoet en verfrissing te hebben gezocht in een zwembad, moesten we Jaisalmer weer verlaten en begon een lange reis naar Amritsar. Doordat alle treinen waren vol geboekt moesten we met de bus. Eerst was het een vrij comfortabele sleeper-bus(je hebt in India bussen met bedden erin) maar jammer genoeg ging de bus niet helemaal naar Amritsar maar naar een dorpje wat 4 tot 5 uur daar vandaan zou liggen. Jammer genoeg duur een uur reizen in india al snel 2 uur dus onze reis van 4 uur duurde 7 uur... En dat met de lokale bus. Nouja we hebben het overleeft en het was ook weer heel leuk om al die mensen te zien. Helemaal gebroken kwamen we aan in Amritsar. De stad met de heiligste plek voor de Sikhs: de Golden Tempel. Het is echt een heel bijzondere plek, je kan er namelijk gratis slapen en eten. Alles word er namelijk gefinansiert met donaties en er word heel veel gedaan door vrijwilligers. We wouden er graag slapen maar jammer genoeg was er geen plek meer. Maar in plaats daarvan hebben we er s'ochtens ontbeten. Dit gebeurt op een hele mooie manier: eerst krijg je een een bord en lepel en daarna word je een hele grote hal binnen geleid. Je zit daar dan met wel 500 man naast elkaar met een bord voor zich. Dan komen er elke keer mensen langs die eten op je bord doen. En niet een klein beetje, er blijven namelijk de hele tijd mensen langs komen die je meer aan bieden. Na dat je klaar bent loop je de zaal weer uit en komt er een nieuwe lading mensen binnen om te gaan eten. Zo gaat het de hele dag door. Er eten rond de 60 000 en 80 000 mensen per dag. Heel speciaal om te zien. Daarna besloten we maar om te helpen met de afwas, want die word ook door vrijwilligers gedaan. We gingen gewoon tussen alle andere mensen bij een was bak staan en kregen allemaal een sponsje aangeboden en kon het afwassen beginnen. Er worden steeds nieuwe ladingen afwas gebracht en nadat we ze hadden afgewassen werden ze door een jongetje opgehaald om weer naar een volgende wasbak te gaan. Het werd allemaal heel ijverig gedaan en heel speciaal om daar tussen te staan en een beetje te helpen. Na borden, bakjes en lepels te hebben geboent gingen we nog maar even naar de Golden Tempel zelf. Dit is een heel mooi gebouw van goud midden in het water en de heiligste plek van de Sikhs. Daar rond lopend komen er telkens vrouwtjes naar je toe die hun hand op je hoofd leggen en hele verhalen tegen je gaan houden.
Al bij al dus een hele speciale ervaring. De sfeer daar is heel speciaal en iedereen is heel vriendelijk. Echt geweldig dat dit alleaal kan met alleen maar donaties.
Na deze speciale ochtend gingen we weer verder, weer naar een nieuwe plaats. Deze keer met een jeep naar Mccleod Ganj, de thuisbasis van de Dalai lama. En heerlijk is het hier want het is in de Himalaya en dus stukken cooler en frisser. heel fijn om niet meer bij elke beweging die je maakt te zweten als een gek. We zitten nu dus in Mccleod ganj en gaan morgen verder naar Manali.
Zozo nu zijn jullie helemaal weer up-to-date en moet ik deze lange blog maar afronden.